Jak opowiadać historię? projekt wystawy Adiego Stern'a

Wystawy mają różne funkcje. Mogą być na przykład ekspozycją dzieł, z czym mamy do czynienia w wielu muzeach. Na innych przedstawione są zarówno eksponaty i inne informacje związane z danym zagadnieniem. Niezależnie od tego, w każdej wystawie chodzi o to, żeby atmosfera danej przestrzeni udzieliła się osobom odwiedzającemu. Nawet jeśli osoba nie zapamięta szczegółowych danych – bo o to trudno, jeśli jest ich sporo – to sposób zaaranżowania przestrzeni może sprzyjać generowaniu określonego nastroju. Przy projektowaniu mamy szereg możliwości, które są odbierane przez poszczególne zmysły – wzroku, słuchu czy niekiedy nawet węchu.

Projekt zrealizowany w Muzeum Holocaustu Auschwitz to przykład trafnego w kontekście takiej przestrzeni użycia środków wizualnych – zarówno architektonicznych jak i typograficznych. Cała ekspozycja przedstawia historię Holocaustu w byłym nazistowskim obozie zagłady. Wystwa ma na celu wywołanie refleksji u odwiedzających i skłonić do refleksji nad tragedią. 

Zastosowaną typografię można określić jako transparentną ponieważ nie generuje dodatkowych znaczeń, a mimo to uwydatnia treść, która jest do przeczytania. Ta prostota i minimalizm środków sprzyja konemplacji, a nie rozprasza ilością efektów wizualnych. 

Na ekranach podwieszonych do sufitu wyświetlany jest ten sam, zmultiplikowany obraz, zarówno w postaci zdjęć jak i tekstów.

Nad wystawą pracował zespół złożony z architektów, specjalistów od dźwięku oraz projektantów komunikacji wizualnej (http://alisagoikhman.com/projects/auschwitz-jewish-pavilion/).

źródła zdjęć:

1–4: http://alisagoikhman.com/projects/auschwitz-jewish-pavilion/
5–7: archiwum prywatne T. Bierkowskiego